In de vorige post heb ik hem al genoemd. En hier zie je nu ook zijn foto. Want ik wil nog wat extra de aandacht vestigen op de meer dan boeiende blogger van de andere kant van de oceaan: Michael Spencer, internetmonk. Enkele weken geleden haalde hij de Nederlandse pers (Nederlands Dagblad en Reformatorische Dagblad): Ineenstorting evangelicalisme VS voorspeld en “Evangelicale beweging staat op instorten”.
Zelf noemde ik hem even (tussen haakjes) in mijn toespraak tijdens het symposium ‘Pionieren voor het koninkrijk’, toen ik het had over Jesus shaped spirituality. Ik denk dat we in Michael Spencer te maken hebben met een meer dan boeiende en interessante gesprekspartner in het gesprek rond emerging church.
Spencer is voor zover ik kan zien geen vertegenwoordiger van de emerging beweging. Het trefwoord emerging komt op zijn weblog nauwelijks voor. Alleen dit citaat kon ik vinden:
I believe the emerging church will largely vanish from the evangelical landscape, becoming part of the small segment of progressive mainline Protestants that remain true to the liberal vision. I expect to continue hearing emerging leaders, seeing emerging conferences and receiving emerging books. I don’t believe this movement, however, is going to have much influence at all within future evangelicalism.
Hoewel hij zichzelf dus zeker niet emerging zal noemen (maar dat doet Tom Wright ook niet), is zijn stem het meer dan waard om gehoord te worden in de Nederlandse discussie rond emerging church. Speciaal ook – in lijn met wat ik donderdag 2 april in Delfshaven vooral heb willen beweren – omdat hij buitengewoon boeiende dingen zegt over Jesus shaped spirituality en discipelschap.
Aan deze thematiek wijdt Spencer (sinds 16 mei 2008) een aparte weblog: jesusshaped.wordpress.com. Hij begint daar met het geven van een werkdefinitie:
Jesus Shaped Spirituality is the discipleship, character change and community that are produced by following Jesus as he was revealed in his historical, fully human incarnation, as recorded in the New Testament, especially the four canonical Gospels.
In shorthand, Jesus Shaped Spirituality stands on the corner between the study of Jesus – especially the historical Jesus – and the formation of discipleship on every level.
Spencer citeert vervolgens zes bijbelteksten die hij blijkbaar als funderend ziet voor de Jesus shaped spirituality waaraan hij woorden wil gaan geven:
1 Petrus 2:21 | Dat is uw roeping; ook Christus heeft geleden, om uwentwil, en u daarmee een voorbeeld gegeven. Treed dus in zijn voetsporen.
Markus 1:17 | Jezus zei tegen hen: ‘Kom, volg mij! Ik zal van jullie vissers van mensen maken.’
Filippenzen 3:10 | Ik wil Christus kennen en de kracht van zijn opstanding ervaren, ik wil delen in zijn lijden en aan hem gelijk worden in zijn dood.
2 Korintiërs 3:18 | Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer aanschouwen, zullen meer en meer door de Geest van de Heer naar de luister van dat beeld worden veranderd.
Johannes 15:1-5 | ‘Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de wijnbouwer. Iedere rank aan mij die geen vrucht draagt snijdt hij weg, en iedere rank die wel vrucht draagt snoeit hij bij, opdat hij meer vruchten draagt. Jullie zijn al rein door alles wat ik tegen jullie gezegd heb. Blijf in mij, dan blijf ik in jullie. Een rank die niet aan de wijnstok blijft, kan uit zichzelf geen vrucht dragen. Zo kunnen jullie geen vrucht dragen als jullie niet in mij blijven. Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in mij blijft en ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij kun je niets doen.
Matteüs 28:19-20 | Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, 20 en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’
Lees hier het vervolg.
In de rechterbalk van Spencer’s weblog staat een citaat van Mark Labberton dat het overwegen waard is:
Our central lie is in the discrepancy between the language of worship and the actions of worship.
We confess “Jesus is Lord” but only submit to the part of Christ’s authority that fits our grand personal designs, doesn’t cause pain, doesn’t disrupt the American dream, doesn’t draw us across ethnic and racial divisions, doesn’t add the pressure of too much guilt, doesn’t mean forgiving as we have been forgiven, doesn’t ask for more than a check to show compassion.
We “sing psalms and hymns and spiritual songs” expressing our desire to know Jesus, but the Jesus we want to know is the sanitized Jesus that looks a lot like us when we think we are at our best. Despite God’s Word to the contrary, we think we can say that we love God and yet hate our neighbor, neglect the widow, forget the orphan, fail to visit the prisoner, ignore the oppressed. Its the sign of disordered love.
When we do this, our worship becomes a lie to God.
09/04/2009 op 08:54
Ik mag de Internetmonk Michael Spencer graag lezen. Hij verenigt allerlei evangelicale (Southern Baptist), charismatische, (neo-)calvinistische en lutherse trekjes in één persoon, en is bovendien niet vies van een vriendelijk woord richting rooms-katholieken en oosters-orthodoxen. Hij heeft veel bekendheid gekregen als criticus van de evangelicale stroming, zonder dat hij zijn verbintenis daarmee ooit heeft opgegeven. Hij is dus het voorbeeld van zelfreflectie binnen de evangelicale stroming waar de laatste week rond ‘Ooit evangelisch’ weer zo veel over is gesproken.
Spencer deinst er niet voor terug om zijn mening te geven – en soms behoorlijk radicaal. Maar het is zijn handelsmerk om zo veel mogelijk te onderbouwen en altijd kritisch te zijn. Hij identificeert zich niet rechtstreeks met emerging, maar beschouwt zich een toeschouwer die “is listening to the emerging church to hear if they are clearing out the wells to drink the ancient waters in a postmodern culture”. Weten wat hij precies bedoeld? Dat staat hier: http://www.internetmonk.com/archive/a-few-thoughts-on-the-emerging-church
Wat Spencer over emerging heeft geschreven, is vooral een repliek aan het adres van evangelicale leiders die emerging als ketterij hebben afgedaan. Spencer probeert dat beeld (terecht!) te nuanceren. Zijn opmerking over het verdwijnen van emerging in zijn essay over de ‘Coming Evangelical Collapse’ heeft puur betrekking op initiatieven binnen de evangelicale stroming die zich als emerging presenteren. En dat is goed om in de gaten te houden: Spencer is als zelfbenoemd post-evangelicaal voortdurend en hoofdzakelijk in gesprek met de evangelicale stroming.