Het was een heel eenvoudig samenzijn vanmiddag in Hilversum. Geen grootse woorden, geen wilde plannen, geen ingewikkelde projecten. Maar wel: een eendrachtig samenzijn met gebed, gesprek, een maaltijd en een mooi uitgegeven boek waarin het verlangen naar eenheid op een veelkleurige manier tot uitdrukking wordt gebracht. En natuurlijk een website waar je het Manifest voor Eenheid ook kunt onderschrijven: www.wijkiezenvooreenheid.nl.
Tijdens de persconferentie werd even doorgevraagd op het gegeven dat de deelnemers allemaal ‘op persoonlijke titel’ dit manifest onderschirjven: ‘Waarom niet namens een kerk? Is dat niet wat slap?’ De journalist werd keurig op de vingers getikt: ‘Waar u het over hebt, dat is de oude oecumene, die vooral organisatorisch van aard is. Dit gaat over nieuwe oecumene, die meer van persoonlijke aard is, die meer appelleert aan het hart van iedere betrokkene, die beseft dat de eenheid – die er in Christus al is – op een persoonlijk-betrokken wijze gestalte zal moeten gaan krijgen.’ Overigens werd eraan toegevoegd dat ‘oude oecumene’ en ‘nieuwe oecumene’ elkaar kunnen aanvullen en versterken.
Maar dit markeerde wel een moment. We moeten niet onze oude manieren van doen en onze kerkelijke pijn over de gebrokenheid uit de 20e eeuw zo zonder meer meenemen de 21e eeuw in. Het moet echt anders. Aldus Arjan Plaisier.
Er werden meer goede dingen gezegd. ‘Laten kerkelijke leiders met elkaar een retraite houden.’ ‘Het gaat erom dat we als kerken de zoektocht naar spiritualiteit die gaande is in de samenleving op een noemer brengen: Jezus Christus.’ ‘Het gaat om het herstel van het getuigenis van Jezus Christus in ons land.’ ‘De sprakeloosheid van vele gelovigen moet ons een grote zorg zijn.’ ‘Het gaat er om dat we luisteren naar wat de Geest – nu – tot de gemente zegt.’
Laat een reactie achter