Aduard

In Aduard stond eens het grootste klooster van Noord-Europa. Het is er niet meer. Maar de verhalen blijven levend. (Lees hier meer.)

Tijdens een Inspiratiemiddag over Lectio divina en Contemplatief leiderschap op donderdag 21 juni 2024 in het Gomaruscollege in Groningen kwam Aduard ter sprake. De slogan “Wij gaan naar Aduard toe” is daar geladen met nieuwe betekenis: we gaan de stilte zoeken om de wijsheid van de vier Aduardse monniken Lectio, Meditatio, Oratio en Contemplatio toe te passen en te groeien in contemplatief leiderschap dat gekenmerkt door deze waarden:

Lectio: aandachtigheid, nieuwsgierigheid
Meditatio: betrokkenheid, bewogenheid
Oratio: afhankelijkheid, zuiverheid
Contemplatio: aanwezigheid, vredelievendheid

Lectio divina in het klaslokaal?

Juliëtte van Deursen-Vreeburg schreef dit artikel: ‘Lectio divina met pubers in het klaslokaal?‘

Audiobestanden met stilte

Klik een van onderstaande audiobestanden aan en neem zo tijd om de stilte (de kunst van het aandachtig aanwezig zijn in Gods aanwezigheid) te beoefenen.

Verhaal over de vier monniken

In een groot klooster even ten westen van de stad Groningen, de Sint Bernardus Abdij in Aduard, woonden tussen de vele monniken vier eenvoudige broeders die samen als vrienden optrokken. Ze hadden elk hun eigen diepe wijsheid. Hun namen waren broeder Lectio, broeder Meditatio, broeder Oratio en broeder Contemplatio.

Op een prachtige zonnige donderdagmiddag kwam er een groep mensen uit Groningen naar hun Bernardus Abdij. De bezoekers waren hartstochtelijk op zoek naar een nieuwe manier van Bijbellezen en misschien ook wel naar een nieuwe visie op leiding geven, maar daar waren ze zich nog niet echt van bewust. De monniken waren geraakt door hun nieuwsgierigheid en hun diepe verlangen en besloten hun kennis te delen met deze groep zoekers.

Ze gingen zitten in het refter van de Abdij, een mooie ruimte die een serene sfeer van rust uitstraalde. De vier monniken, broeder Lectio, broeder Meditatio, broeder Oratio en broeder Contemplatio, zaten samen met de bezoekers rond een grote houten tafel. De ruimte had hoge ramen die het heldere licht van de middagzon naar binnen lieten stromen. De bezoekers zaten nieuwsgierig en vol verwachting klaar om te luisteren naar de monniken hun diepe wijsheid en kennis wilden delen.

Broeder Lectio stond als eerste op. Hij sprak met een heldere stem en zei: “Ik wens jullie vrede! Ik ben broeder Lectio. Mijn passie is het aandachtig lezen van teksten uit de heilige Schrift. Wanneer ik een tekst lees, lees ik die met veel liefde en aandacht, alsof ik de tekst voor het eerst lees. Ik geniet van de letters, de woorden, de spaties, het papier. En ik stel mezelf vragen. Wat staat er precies? Welk woord of zinsdeel raakt mij speciaal? Zo laat de ik woorden via mijn verstand doordringen tot mijn hart en ziel om te begrijpen wat er geschreven staat.”

Nadat broeder Lectio zijn woorden had uitgesproken, keek hij de kring rond en glimlachte vriendelijk. Hij nam weer plaats en gaf een bemoedigend knikje aan broeder Meditatio, die vervolgens opstond.

Broeder Meditatio begon te spreken met een kalme en bedachtzame stem: “Ik wens jullie vrede! Ik ben broeder Meditatio. Mijn passie is om nog dieper na te denken over de teksten die broeder Lectio heeft gelezen. Ik neem dan de tijd om stil te zijn en diep na te denken over de woorden. Ik laat de tekst nog verder in mijn hart doordringen en vraag mezelf af: Wat wil de heilige Geest nu door deze woorden tegen mij zeggen? Hoe resoneren deze woorden in mijn eigen leven? Geven ze me vreugde en troost? Of schuren ze omdat ze confronterend zijn of moeilijk te begrijpen? Zo herkauw de woorden van de tekst, en verbind ik die woorden met mijn eigen gedachte en emoties en zo met mijn leven.”

De bezoekers knikten instemmend. De woorden van broeder Meditatio resoneerden in de ruimte en ook in hun harten. Broeder Meditatio keek de kring rond en glimlachte vriendelijk. Hij knikte broeder Oratio toe en ging weer zitten.

“Ik wens jullie vrede,” begon broeder Oratio. “Mijn passie is het gebed. Want na het lezen en mediteren is het tijd om te bidden. Als ik bid, spreek ik met God zoals je met een vriend zou spreken. Ik vertel Hem wat ik heb geleerd en wat ik moeilijk vind. Ik vraag Hem om inzicht en leiding. Mijn gebed is een gesprek met God vanuit de woorden die ik heb gelezen en bemediteerd. Ik spreek dan niet alleen, ik probeer ook te luisteren naar Zijn stem. Laat je hart openstaan voor Zijn liefde en leiding.”

De bezoekers luisterden geboeid. De woorden van broeder Oratio raakten hen omdat ze er wijsheid in hoorden. Ten slotte stond broeder Contemplatio op, nadat broeder Oratio hem vriendelijk had toe geknikt en was gaan zitten. De houding van broeder Contemplatio straalde een diepe innerlijke vrede uit.

“Vrede zij met jullie,” zei hij zacht. “Ik ben broeder Contemplatio. Mijn passie is het stille zijn in de aanwezigheid van God. Misschien is het woord contemplatie niet zo bekend voor je. Maar als je goed luistert, hoor je het woord tempel erin terug: con-templ-atie. Zoals God in de tempel aanwezig was, zo is contemplatie dat ik geniet van zijn aanwezigheid hier en nu. Nadat ik heb gelezen, gemediteerd en gebeden, is het waardevol om eenvoudigweg in Gods aanwezigheid te rusten. Er is nu genoeg gezegd en gedacht. In de contemplatie open ik mij volledig voor Gods liefde, zonder woorden, zonder vragen, zonder gedachten. En als ik dat doe, ervaar ik vaak een diepe vrede.”

De bezoekers voelden de diepe waarheid van zijn woorden. Het was helemaal stil geworden. De vier monniken hadden elk hun wijsheid gedeeld, en de bezoekers voelden zich verrijkt en geïnspireerd door deze nieuwe manier van Bijbellezen.

Na een tijdje stond een van de bezoekers op en sprak namens de groep: “Dank jullie wel, broeders, voor het delen van jullie wijsheid. We zijn diep geïnspireerd door jullie woorden. En we zullen deze nieuwe manier van Bijbellezen. Moge de vrede van God ook met jullie zijn.”