In de dankdagdienst van vanavond preek ik naar aanleiding van het gegeven dat Jezus bij het wonder van de broden en de vissen (Marcus 8:1-9) ‘het dankgebed’ uitsprak. Ik heb me verdiept in de wereld van de beracha, centrum van de joodse gebedscultuur. Ik heb genoten van het boek ‘Het gebed van Israël’ van Carmine Di Sante (dat ik al jaren ongelezen in mijn boekenkast had staan).
De beracha is in essentie een gebedszin die zo luidt: ‘Gezegend bent u, HEER onze God, Koning van het heelal…’. En dan kan er van alles volgen. Bijvoorbeeld dit, voordat je je brood gaat eten: ‘Gezegend bent u, HEER onze God, Koning van het heelal, die het brood van de aarde doet groeien.’ Of als je het graan op het land ziet staan: ‘Gezegend bent u, HEER onze God, Koning van het heelal, die het voedsel van de aarde doet ontstaan.’ Als Jood leerde je van kindsaf aan om alle dingen van het gewone aardse leven te verbinden met God, om in al het aardse de hemel te zien. Bij alle dingen moet daarom volgens de Joodse overlevering een zegening worden uitgesproken, een beracha
Vanavond stel ik ook de vraag: kun je God in moeilijke omstandigheden (ziekte, armoede, zorgen) wel zegenen. Als antwoord op die vraag vertel ik het volgende joodse verhaal:
Een vrome man vroeg eens aan rabbi Elimelech: ‘Hoe is het mogelijk om God met evenveel dankbaarheid te zegenen voor slecht nieuws als voor goed nieuws?’ ‘Ga naar het huis van mijn broeder, de heilige rabbi Susja’, antwoordde rabbi Elimelech, ‘en stel hem dezelfde vraag.’
Toen de vrome man bij rabbi Susja kwam, zag hij in een oogopslag hoeveel deze rabbi moet hebben geleden tijdens zijn lange leven. Zijn gezicht en zijn lichaam waren getekend door de pijn van ziekte, zorgen en armoede. Toen vroeg de vrome man aan rabbi Susja: ‘Hoe is het mogelijk om God met evenveel dankbaarheid te zegenen voor slecht nieuws als voor goed nieuws?’ En rabbi Susja antwoordde: ‘Waarom vraag je dat aan mij? Hoe zou ik daar een antwoord op kunnen geven? Mij is nooit iets ergs overkomen.’
Iedereen een gezegende dankdag gewenst!
(Deze blogpost is ook gepubliceerd op woensdag 3 november 2010.)
Geef een reactie