Ik ben opnieuw bezig met het hoofdstuk over pastoraat uit het boek van Steve Timmis en Tim Chester: ‘Midden in het leven. De kerk als levende gemeenschap’. En opnieuw vind ik het een geweldig hoofdstuk. Waarom?
In de eerste plaats: het hoofdstuk maakt duidelijk hoe wezenlijk het pastoraat is voor een geloofsgemeenschap die missionair wil zijn. Pastoraat wordt nogal eens als iets binnenkerkelijks gedefinieerd of ervaren. Ook lijkt pastoraat vooral toebedeeld te zijn aan ambtsdragers en kerkelijk werkers. Nu verrichten deze vrouwen en mannen (hopelijk) uitstekend werk op dit gebied, maar de essentie van een pastorale geloofsgemeenschap is dat er geen top-down pastoraat plaats vindt, maar 360-graden pastoraat: door iedereen om je heen en niet alleen op zondag of in een afgesproken setting (bijbelstudie of pastoraal bezoek).
In de tweede plaats: het hoofdstuk geeft een prachtige beschrijving van ‘Alledaagse pastorale zorg’. Er worden vijf principes toegelicht:
- We verlenen elkaar pastorale zorg in het leven van alledag (tijdens de afwas, als we een wandeling maken, onder een maaltijd etc.)
- We verlenen elkaar pastorale zorg in onze gemeenschap (want verandering is een gemeenschapsproject)
- We verlenen elkaar ons leven lang pastorale zorg (verandering duurt een leven lang omdat de zonde diep verankerd is)
- We verlenen elkaar pastorale zorg in barmhartigheid (Jezus zegt: ‘Oordeel niet…’ – ‘Als je mensen het gevoel geeft dat ze zijn veroordeeld, is er iets grondig mis gegaan met je pastorale zorg’)
- We verlenen elkaar pastorale zorg met het goede nieuws (we moeten het evangelie niet verwarren met: positief denken, goed advies, de verkondiging van de wet; in mijn eigen vertaling: elk pastorale gesprek moet een goed-nieuws gesprek zijn!)
In de derde plaats: het hoofdstuk reikt de vier G’s van het goede nieuws aan die heel direct helpen om wat er aan de hand is in het leven van je gesprekpartner (én in je eigen leven) te verbinden met het evangelie:
- God is groot – dus we hoeven niet ‘in control’ te zijn
- God is glorierijk – dus we hoeven niet bang te zijn voor anderen
- God is goed – dus we hoeven ons geluk nergens anders te zoeken
- God is genadig – dus we hoeven onszelf niet te bewijzen
Lezen dus dit hoofdstuk en de rest van het boek! En als je er meer over wilt horen, bezoek dan de studiedag over ‘Midden in het leven’ op zaterdag 22 september.
12/09/2012 op 20:23
Hey Jos,
Je verhaal over Pastoraat even gelezen en het deed mij denken aan een oud boekje dat ik in de vakantie heb gelezen met raakvlakken naar dit onderwerp, het boekje
” Liefde, aanvaarding en genezing ” geschreven door ene Jerry Cook uit de VS, uitgegeven rond 1980 door uitgeverij Gideon. Het boekje was voor mij een echte eye opener.
Jerry Cook werd voorganger in een gemeente en ontdekte al gauw dat zijn beeld over wat de gemeente zou moeten zijn niet klopte. Daarbij was hij maar druk aan het werk als voorganger tot het moment dat hij tijdens een gezondheidsavontuur het echte inzicht kreeg: het is niet mijn gemeente, het is Gods gemeente. God zelf zorgt voor Zijn gemeente. God wil graag mensen bereiken, het is Zijn bedoeling. God komt in de persoon van Jezus Christus naar mensen toe. Het offer van Zijn eniggeboren Zoon was Zijn handreiking naar ons mensen, Hij strekt Zijn hand naar ons uit.
Gods gemeente is dienend naar mensen. Gods gemeente is een plaats waar mensen tot genezing kunnen komen – naar lichaam, ziel en geest. Gods gemeente is een plaats waar men de mensen liefheeft, aanvaardt en vergeeft.
Vanuit een iets andere invalshoek denk ik dezelfde focus als die bedoeld is.
Misschien een mooie aanvulling vanuit een andere invalshoek ?