Kort voor de 50 dagen social media pauze heb ik geschreven over de aandacht die ik in het nieuw seizoen hoop te besteden aan gebed als de taal van het koninkrijk. Ik laat me daarbij inspireren door een citaat dat ik tegenkwam in het boek ‘Voor de verandering’ van Sake Stoppels:
De huidige kerkcrisis is vooral een gebedscrisis. In kerkopbouw moet dus voor alles gestreefd worden naar een nieuwe geloofwaardige gebedscultuur.
(Rob van Kessel)
Tegelijk biedt het gebed een direct aanknopingspunt voor de bredere thematiek van discipelschap. Als ik me niet vergis leeft er in de Nederlandse (mainstream protestantse) kerken een steeds breder verlangen naar wat ik, variërend op bovenstaand citaat, noem: ‘een nieuwe geloofwaardige discipelschapscultuur’.
Tijdens de afgelopen New Wine Conferentie sprak Mike Breen over het thema discipelschap. Zelf ben ik er niet geweest, maar enkele gemeenteleden uit de Plantagekerk deden me zijn boek ‘Een cultuur van discipelschap. Bouwen aan een missionaire beweging door discipelschap in de stijl van Jezus’ kado. Dat ben ik nu natuurlijk druk aan het lezen. En het is een boeiend boek! Het is door Nederland zoekt… vertaald en wordt door deze beweging gebruikt voor tweejarige leergemeenschapstrajecten.
Het boek is her en der wat prikkelend, bijvoorbeeld als deze stelling wordt ingenomen: ‘Als je mensen tot discipelen maakt, krijg je altijd de kerk. Maar als je doel de kerk is, krijg je zelden discipelen.’ De praktijk bewijst denk ik wel het gelijk van deze stelling. Toch ben ik erg geïnteresseerd in de vraag welke stappen een ‘klassieke’ kerkelijke gemeenschap kan zetten om in haar midden te komen tot een discipelschapscultuur (daar is overigens door Dallas Willard ook veel over geschreven). Hoe kun je een kerk zo bouwen dat je discipelschap creëert?
Recent verscheen er van de hand van Sake Stoppels ook een artikel over deze thematiek in het blad Soteria (juni 2013): ‘Jezus roept leerlingen, geen kerkmensen’. In het Reformatorisch Dagblad werd aandacht besteed aan dit artikel: ‘VU-docent: Kerken hebben weinig oog voor discipelschap‘. Ook hij voert een pleidooi om als kerken structureel aandacht te besteden aan discipelschap. Hij pleit voor vernieuwing van geloofsgemeenschappen langs de weg van een bewuste ontwikkeling van discipelschap. Daarbij gebruikt hij ook het begrip cultuur.
Er zit trouwens een boek van Sake Stoppels aan te komen (verschijning 1 oktober): ‘Oefenruimte. Gemeente en parochie als gemeenschap van leerlingen‘. Ik heb een voorgevoel dat dit een heel belangrijk boek gaat worden voor de Nederlandse kerken als het gaat om structurele aandacht voor discipelschap (eventueel: spirituele vorming). Ik zie er dus reikhalzend naar uit.
Maar eerst verder nu met het boek van Mike Breen…
Geef een reactie