Iemand zetten me tijdens avond over discipelschap (Sake Stoppels gaf een lezing in de Zwolse Plantagekerk) op het spoor van geweldloze communicatie. ‘Moeten we, als we in de kerk discipelschap een veel belangrijkere plaats willen geven, niet ook nieuwe ‘praktijken’ ontwikkelen, bijvoorbeeld een praktijk van geweldloosheid?’ Zo klink het vanuit het publiek.
Een ‘praktijk van geweldloosheid’ als een stap op de weg naar een cultuur van discipelschap. ‘Dat is boeiend’, dacht ik, ‘dat is ongelooflijk boeiend!’
Al snel kwam ik op het spoor van een boek dat ik deze week in huis heb gehaald: ‘Geweldloze communicatie. Ontwapenend, doeltreffend en verbindend’ van Marshall B. Rosenberg. In het Engels luidt de titel: ‘Nonviolent Communication’. Er wordt ook wel gesproken over ‘Compassionate Communication’. Het gaat om een taal van mededogen, een taal van luisteren, een taal van niet-oordelen, een taal van liefde en begrip.
Dat zit ook zo dichtbij het hart van discipelschap. Jezus zegt: ‘Oordeel niet.’ En hij wijst een nieuwe weg: ‘Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.’
‘Een praktijk van geweldloosheid’. De uitdrukking klinkt nog steeds na. Zou discipelschapsontwikkeling in de kerk niet heel erg geholpen zijn met deze mededogende vorm van communieren. Zou de kerk niet bi j uitstek de plaats moeten en kunnen zijn waar geweldloosheid de toon zet, de plek waar we leren wat het is om vredestichters te zijn. De kerk is best nog wel vaak een plek waar juist oordeel, macht en strijd dominant aanwezig zijn in plaats van aanvaarding, zwakheid en verbinding in de stijl van Jezus.
Een citaat (blz. 17):
Geweldloze Communicatie leert ons om op een andere manier te spreken en naar anderen te luisteren. Onze woorden worden bedachtzame antwoorden vanuit een diep bewustzijn van wat we waarnemen, voelen en willen, in plaats van routinematige, automatische reacties. (…) Geweldloze Communicatie doorbreekt oude gedragspatronen, zodat we ons niet langer verdedigen, terugtrekken of aanvallen als we oog in oog staan met veroordeling of kritiek. Hierdoor leren we onszelf en anderen, evenals onze intenties en relaties, in een nieuw licht zien.
Een praktijk van geweldloze communicatie. Samen als leerlingen van Jezus oefenen in luisteren en spreken vanuit compassie. Jezelf en de ander in een nieuw Licht zien. Misschien is dat wel heel erg belangrijk als we de weg achter Jezus aan willen gaan, het neerwaartse pad van Christus willen volgen en ons willen laten door de Geest van geduld en vriendelijkheid, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
16/01/2015 op 08:58
Iemand die meer over geweldloze communicatie zou willen weten/leren kan naar de site ai-opener.nl. Ik volg zelf momenteel een training “de reis” bij hun om zodoende geweldloze communicatie ook te integreren in mijn leven. Ik vind het dé manier zoals Jezus ons leert te communiceren met onze naaste. Het is trouwens geen “softe” manier van communiceren maar wel erg verbindend en krachtig.
19/01/2015 op 12:41
Ja, wat Rosenberg zegt is zeer de moeite waard, Jos!
(In reactie op je blog https://mijnpreekplek.wordpress.com/2015/01/07/vermoord-niemand-naar-een-praktijk-van-geweldloosheid/ noemde ik ‘m ruim een week geleden ook al.)
Het sluit aan bij hoe ons zenuwstelsel het beste werkt (Jim Wilder), en bij wat Sue Johnson aangeeft in haar EFT relatietherapie.
En, Peter Groen, het doet me goed te vernemen dat hier inmiddels in NL al zoveel mee gewerkt wordt! Bedankt voor de link!