Wat is er veel gebeurd de voorbije dagen! We zijn met zijn allen in de ban geraakt van het Corona-virus. De maatregelen die genomen zijn (scholen dicht, anderhalve meter afstand houden, sociale contacten beperken enzovoort) raken ons allemaal. We zullen de komende drie weken (en misschien wel langer) veel meer thuis zitten dan we gewend zijn. En voor hen die al veel thuis zijn (vanwege ouderdom of werkloosheid of nog een andere reden) wordt dat thuis zijn misschien wel een stuk eenzamer.
Bidden
Er is alle reden om te bidden: bidden dat het virus hier in Nederland (maar ook elders in de wereld) zal worden ingedamd, bidden voor de zieken en voor wie op Intensive Care liggen, bieden voor het ziekenhuispersoneel en heel veel anderen die juist nu ontzettend belangrijk werk doen. Bidden ook dat we niet in paniek raken en angstig worden.
Dat is er natuurlijk wel: angst en bezorgdheid. Hoe gaat deze crisis zich verder ontwikkelen? Waar staan we over drie weken? Hoeveel mensen zullen er ziek worden? Hoeveel zullen er sterven? Hoe dicht komt het bij mij en mijn familie? Dat zijn allemaal bezorgde vragen die er zijn, en die we met elkaar mogen delen en aan God mogen voorleggen.
Minder sociale contacten
Als kerkgemeenschap kunnen we momenteel niet bij elkaar komen op zondag. En ook doordeweeks zullen de sociale contacten minimaal zijn, als we ons houden aan de maatregelen die door de rijksoverheid zijn genomen (belangrijk om dat ook echt te doen!). We gaan proberen om andere manieren te vinden om verbondenheid te ervaren en elkaar te bemoedigen en helpen. Ook praktisch uiteraard: als er hulp nodig is, hoop ik dat we elkaar in de buurt en in de gemeente ook weten te vinden.
Veertigdagentijd
Zelf wil ik via de website ook helpen. Want ik merk het zelf al: er is veel minder te doen, mijn agenda is qua afspraken bijna helemaal leeg, maar echt rustig wordt het nog niet. Ik volg het nieuws, ik kijk vaak op Twitter en Facebook om niets te missen van wat er gebeurt. Ik moet echt nog landen zodat deze tijd ook een tijd van bezinning en rust en gebed kan worden. Het is nog steeds veertigdagentijd! Een tijd van bezinning, inkeer, verdieping. Een tijd om ons te richten op Jezus als onze gekruisigde Heer. Maar dat gaat niet vanzelf. Hoe doe je dat? Hoe maak je daar tijd voor? En wat doe je dan in die tijd?
Wat Jezus zegt
Gisteren bedacht ik opeens dat een uitspraak van Jezus die voor mij de laatste jaren heel belangrijk is geworden, precies raakt aan wat er nu aan de hand is. Deze uitspraak, uit het centrum van de Bergrede:
‘Trek je terug in je huis en sluit de deur, en bid tot je Vader die in het verborgene is, en jullie Vader die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen’ (Matteüs 6:6).
‘Trek je terug in je huis’: dat is wat we nu moeten doen vanwege de Corona-maatregelen. ‘Sluit de deur’: vermijd teveel contacten en prikkels. ‘En bid’: zoek de Vader zoeken in je gebed.
Ik wil daar de komende weken regelmatig een blogje aan wijden: elke maandag, woensdag en vrijdag. Om mezelf en jullie te helpen om dat ook concreet in te vullen.
Vader in de hemel, help ons om de tijd die we nu krijgen door alles wat er speelt rond het Corona-virus ook te gebruiken om u te zoeken. Leer ons bidden en om al biddend te groeien in rust, vertrouwen en overgave. Amen.
Geef een reactie