Vandaag staat er in het Nederlands Dagblad een verhaal over de uitkomsten van een enquête onder ND-lezers over het lezen van de Bijbel. Het is een leerzaam verhaal over de veranderingen in het Bijbelgebruik.
Enkele citaten:
- “van een traditionele naar een relationele omgang met de Bijbel”;
- “de Bijbel blijft dagelijks geestelijk brood leveren, maar de omgang mag schuren”;
- “vroeger las ik de Bijbel van kaft tot kaft, alles was letterlijk van toepassing op het hier en nu. Nu probeer ik erachter te komen wat Gods Woord op dat moment in de geschiedenis te zeggen had en probeer dat te ‘vertalen’ naar vandaag”.
Waar is het waarom?
Toch miste ik iets. En al mijmerend kwam ik erachter dat het dit was: de gestelde vragen gaan allemaal over het wat en het hoe van het Bijbellezen, niet over het waarom. Met deze woorden refereer ik aan de Golden Circle van Simon Sinek die al jarenlang een pleidooi voert om altijd te beginnen met de waarom-vraag. Niet: ‘wat doe ik’ allereerst en ook niet ‘hoe doe ik dat’. Maar: ‘Waarom doe ik wat ik doe?’
Toegepast op Bijbellezen: voordat we het hebben over het dat en wat van het Bijbellezen en de vormen en manieren die daarbij horen, is het van wezenlijk belang om eerst die andere, dieper peilende vraag te stellen. Waarom lezen we de Bijbel? Waarom zou ik daar dagelijks (regelmatig, zo nu en dan) tijd aan besteden?
De brief aan de Galaten
Intussen besloot ik – dit speelde zich zaterdagmorgen redelijk vroeg in de ochtend af – om de brief aan de Galaten (weer) eens te gaan lezen (ik ben een fan van deze brief van Paulus) en al lezend ontdekte ik weer waarom ik de Bijbel lees. Ik ga twaalf antwoorden geven op de vraag waarom ik de Bijbel lees. Die twaalf antwoorden woorden zijn niet uitputtend bedoeld en ook niet systematisch doordacht. Maar dit is wat er bij me boven kwam.
Ik lees de Bijbel…
- omdat ik me steeds opnieuw wil openstellen voor het evangelie;
- om de stem van God weer te horen (die verstopt raakt achter alle gepraat van mezelf en van alles wat er via de media op me afkomt);
- omdat ik ernaar verlang dat Christus steeds meer gestalte in mij krijgt (Galaten 4:19);
- omdat Bijbellezen een van de belangrijkste manieren is waarop dit werkelijkheid wordt in mijn leven: ‘Ikzelf leeft niet meer, maar Christus leeft in mij’ (Galaten 2:20);
- om steeds opnieuw en dieper te worden ingewijd in de geheimen van Gods koninkrijk;
- om de Geest in mijn leven te laten werken (waar het Woord is, is de Geest);
- om te leren bidden en zo van genade te leren leven, in Gods aanwezigheid;
- om goed nieuws te horen (terwijl alle dagen vol zijn van slecht nieuws): het koninkrijk is nabij (Marcus 1:15);
- om steeds weer en steeds meer ingewijd te worden in de Jezusruimte (een term van Benoît Standaert die mij dierbaar is);
- om oude en nieuwe taal aangereikt te krijgen om beter te kunnen spreken en denken over wat wezenlijk is voor het goede leven (het leven in al zijn volheid, waar Jezus over spreekt in Johannes 10:10);
- om te groeien in Christusgelijkvormigheid (Romeinen 8:29);
- omdat (met een fundamenteel bijbelwoord over deze thematiek) “elke Schrifttekst door God is geïnspireerd en gebruikt kan worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven, zodat een dienaar van God voor zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust (2 Timoteüs 3:16-17).
Leuk
Als we deze dingen niet tegen elkaar zeggen rond het lezen van de Bijbel, wordt Bijbellezen alleen maar een soort van plicht waar de een zich met graagte aan toewijdt, waar de ander steeds nieuwe vormen voor wil vinden omdat Bijbellezen natuurlijk wel ‘leuk’ moet blijven, en waar weer een ander niet eens meer aan begint omdat er een voortdurende ondergrondse verbinding is tussen Bijbellezen enerzijds en een diepgevoeld schuldgevoel anderzijds, een schuldgevoel dat blokkerend werkt.
Het moet helemaal niet, het helpt wel
Bijbellezen moet ook helemaal niet. Waar het moraliserend moeten de boventoon voert kan nooit iets goeds tot stand komen. Maar: het helpt wel. Bijbellezen helpt om in de Jezusruimte te komen, om Gods stem te horen, om weer tot me door te laten dringen dat Gods Liefde is en dat God is waar liefde is, om genade te ervaren, om woorden aangereikt te krijgen waar ik zelf niet (meer op zou komen), om me te laten leiden door de Geest.
- Lees ook: Stop ook eens met al dat bijbellezen! Mijn bijdrage aan de ‘Maand van de Bijbel’
- Luister naar het dagelijkse Bijbelmoment Tijd met Jezus: De Tijd met Jezus Podcast
Geef een reactie