Enkele dagen geleden kreeg ik een zelf geschilderde icoon van een gemeentelid kado. Daar ben ik erg blij mee. Ik houd van iconen en vind het mooi dat een vrouw uit onze gemeente zelf iconen heeft geschilderd. Het exemplaar dat ik kreeg was geschilderd naar het voorbeeld van de afbeelding die je bij deze blogpost ziet staan.

Ook maakte ik opnieuw kennis met de ‘Regels voor de iconenschilder’. Strikt genomen worden iconen trouwens niet geschilderd, maar geschreven. En zouden preken eigenlijk niet geschilderd moeten worden? Onderstaande regels voor de iconenschilder (Russisch , 16e eeuw) laten zich ook heel direct toepassen op het voorbereiden van een preek:

Alvorens met je werk te beginnen, maak het kruisteken, bid in stilte en vergeef je vijanden.

Leg je met liefde toe op ieder detail van de icoon alsof je in aanwezigheid van de Heer zelf werkt.

Bid gedurende het werk om je innerlijk te versterken. Vermijd vooral de ijdele woorden en bewaar het stilzwijgen.

Bid in het bijzonder in vereniging met de heilige van wie je het gelaat schildert. Behoed je geest voor de afleiding en de heilige zal bij je zijn.

Als je een kleur kiest, strek dan je geestelijke handen uit naar de Heer en vraag hem om raad.

Wees niet jaloers op het werk van je naaste: zijn succes is ook jouw succes.

Wanneer je icoon klaar is, dank dan de Heer, dat zijn barmhartigheid je de genade heeft verleend om die icoon te schilderen.

Laat je icoon gezegend worden door het op het altaar te plaatsen. Wees de eerste om ervoor te bidden, voordat je het aan anderen geeft.

Vergeet nooit: de vreugde om de iconen in de wereld te verbreiden; de vreugde van het werk zelf van de iconenschilder; de vreugde om de heilige de mogelijkheid te geven om door zijn icoon te stralen; de vreugde om in gemeenschap te zijn met de Heilige van wie je het gelaat schildert.