Enkele weken geleden hadden we een gemeenteavond over missionair gemeente zijn. Een van de onderdelen van de avond was het invullen van een A4tje met enkele vragen. De eerste vraag luidde:  “Wie zou jij bij Jezus willen brengen?” Er werden antwoorden gegevens als: mijn collega’s, mijn buren, mijn kinderen, mijn man, mijn kleinkinderen. En enkele gemeenteleden vulden ook als antwoord in: “Mezelf”.

Dat antwoord laat twee dingen zien. 1. Heel veel kerkmensen zijn ook zelf nog op zoek naar Jezus. Ze hebben over hem gehoord maar hebben hem nog niet gevonden. Tenminste, zo ervaren ze het zelf. (Jezus heeft hen, denk ik, al wel gevonden.) 2. We kunnen alleen mensen bij Jezus brengen als we zelf bij Jezus gekomen zijn en telkens weer naar hem toegaan.

Missionair zijn begint daarom altijd bij Jezus. Missionair zijn begint bij het diepe besef dat alleen bij Jezus het echte leven te vinden is. Missionair zijn begint bij het verlangen om deel uit te maken van Gods missie in deze wereld: mensen bij zijn Zoon brengen zodat we het nieuwe leven gaan proeven en ervaren.

Missionair zijn is heel diep voelen dat je mensen alleen bij Jezus kunt brengen als je zelf bij Jezus gekomen bent en niet van plan bent om weer bij hem weg te gaan omdat er geen betere plek is dan bij hem alleen.