Naar een preek luisteren die gaat over vriendelijkheid heeft nog niet direct als effect dat je ook vriendelijker wordt.
Ziedaar het probleem waarvoor ik me gesteld zie als ik een prekenserie ga houden over de ‘vrucht van de Geest’. Daar kan ik natuurlijk prachtige, Bijbelse en exegetische verantwoorde verhalen over vertellen waarin ik het evangelie van vernieuwing door de Geest van Jezus uitstal en aanprijs – maar dat betekent nog niet dat er daadwerkelijk een leerproces c.q. veranderingsproces op gang komt bij de mensen die naar de preken luisteren (wat wel de bedoeling zou moeten zijn van preken). Daar is meer voor nodig dan een (goed) bijbels-theologisch verhaal waaraan een welgemeend appèl om te vertrouwen op de Geest aan wordt verbonden.
In de voorbereingen naar de prekenserie toe moet ik me hier dus ook rekenschap van afleggen. Hoe stimuleer ik dat mensen daadwerkelijk gaan participeren in het veranderingspoces dat de Geest op gang wil brengen waarin ze liefdevoller, vreugdevoller, vredelievender, geduldiger, vriendelijker, meer gericht op het goede, trouwer en zachtmoediger worden, en meer in staat om zichzelf te beheersen?
Wellicht dat ik daarbij het leercyclus van Kolb kan betrekken (daar denk ik nog wat verder over na). Maar in elk geval denk ik dat het patroon dat Larry Crabb aanreikt in zijn boek De ideale kerk. Waar onvolmaakte mensen God ontmoeten hierbij behulpzaam kan zijn. Het gaat daarbij om een patroon waarin vier elementen of momenten een rol spelen binnen het geheel van wat ik spirituele gemeenteopbouw noem. In de afbeelding bij deze blogpost zie je het in schema staan.
Kort samengevat gaan deze vier momenten hierover:
- spirituele theologie: diepgaand doordenken van het evangelie, van de waarheid van Christus die vrij maakt;
- spirituele vorming: door levenservaringen en geestelijke disciplines gevormd worden en zich laten vormen tot leerlingen en volgelingen van Jezus die steeds meer op hem gaan lijken;
- spirituele gemeenschap: de christelijke geloofsgemeenschap ervaren als de plek waar we aan elkaar gegeven zijn om ons op zielsniveau met elkaar te verbinden en samen te leren dansen met de drie-enige God;
- spirituele missie: in ons dagelijkse leven met mensen omgaan zoals Jezus dat deed.
In de volgende vier blogposts wil bij elk van de vier momenten binnen het proces van spirituele gemeenteopbouw een aantal opmerkingen maken met het oog op het groeien in de vrucht van de Geest.
16/04/2011 op 00:58
Fijn, Jos!
Dit soort goed doordachte en toch praktische stap-voor-stap uitwerkingen zie ik als erg opbouwend!
Ik zie uit naar de komende vier blogs!
Gods zegen ermee!
16/04/2011 op 18:02
Hoi Jos,
Een ander interessant leercyclus model is die van Da Souza: http://www.onderwijsmaakjesamen.nl/magento/media/catalog/product/cache/1/image/5e06319eda06f020e43594a9c230972d/l/e/leerpiramide_2.png Je leert het meest als je het anderen weer aanleert. M.a.w.: ga in de praktijk brengen die liefde, dat geduld, die vriendelijkheid. Zoek mensen op, leg het hen uit en ga ervoor.
16/04/2011 op 20:23
Ik ben verrast door de koppeling naar de leercirkel van Kolb, en ik hoop dat je werkelijk dat verband gaat leggen. Want hoe leren mensen eigenlijk in de gemeente? Soms kun je daar bijna wanhopig van worden (ze leren het nooit 🙁 ). Juist dan is een koppeling naar een leermodel zinvol.