Gisteren overleed prof. J. Kamphuis. In 1987 nam hij afscheid als hoogleraar aan de Theologische Universiteit in Kampen. Ik begon daar in 1988 met mijn studie theologie, en heb dus geen colleges meer van hem gehad.
Wel herinner ik mij prof. Kamphuis als prediker. Tussen de hooguit twee handenvol preken die ik in de loop van de jaren heb onthouden omdat ze indruk maakten, zat ook een preek de hij hield in de Eudokiakerk in Kampen. De preek ging over Psalm 119. En wat ik ervan onthouden is dit: de Psalm spreekt nooit over ‘dé wet’, ‘hét woord’, ‘dé getuigenissen’, maar altijd over ‘úw wet’, ‘úw woord’, ‘úw getuigenissen’. Want die lange Psalm is één en al gebed en de dichter brengt alleen in de gebedsrelatie de weg, de regels, de richtlijnen, de geboden van God ter sprake.
Dat was destijds een eye-opener voor me, die ook bijgedragen heeft aan mijn eigen liefde voor Psalm 119, de Psalm vol van de lof op Gods wegwijzende woorden. In 1998, toen ik predikant werd in Beverwijk en Krommenie, ging mijn preek zelfs over die Psalm, speciaal vers 130:
Het openen van uw woorden verspreidt licht,
het geeft de onverstandigen inzicht.
Gisteravond pakte ik Kamphuis’ boek ‘Een eeuwig verbond’ uit de kast. En ik las weer even in het opstel ‘Leven in het verbond’. Daar kwam ik deze zinnen tegen (blz. 117-118):
Het leven in het Verbond wordt daarom gekenmerkt door de liefde tot Gods wet en onderwijzing. Je gaat in het Verbond een taal spreken, die de wereld niet kent en waar je jezelf over verbaast: “Hoe lief heb ik Uw wet! Zij is mijn overdenking de ganse dag” Ps. 119, 97, “Uw woord is gelouterd, uw knecht heeft het lief”, Ps. 119, 140. De gehoorzaamheid trekt ons van onszelf los en oriënteert ons leven op het Woord dat van buiten en van boven komt, maar we handelen in et Verbond niet als automaten. De Here vraagt ons hart. Het geheim van het Verbond is dat de Geest van Jezus ons het in het concrete leven laat geven, zodat de apostel aan de gemeente kan schrijven: “Gode zij dank: gij wáárt slaven der zonde, maar gij zijt van hàrte gehoorzaam geworden aan die vorm van onderricht, die u overgeleverd is”, Rom 6,17.
Zo herinner ik mij prof. J. Kamphuis als de man die, in het spoor van Psalm 119, vol was van de liefde voor Gods woord. Ps. 119, 32:
Ik zal de weg uwer geboden lopen,
want Gij verruimt mij het hart.
P.S. Ik werd erop geattendeerd dat de preek over Psalm 119 die ik mij herinner in audiovorm beschikbaar is op de website www.verzameldepreken.nl: Preek Prof. J. Kamphuis over Psalm 119:54. Thema van de preek is: Er zingt een lied in Gods wet!
14/12/2011 op 09:55
Dank, Jos, voor deze positieve en dus zinvolle impressie. Ik herken dat met dankbaarheid.
Gert
14/12/2011 op 10:19
Jos,
Jij deed wat ook ik deed na het verdrietige bericht van zijn overlijden: Bladeren in Kamphuis’ Een eeuwig Verbond. Voor mij zijn mooiste boek. Het vertelt van wat ik hoop geleerd te hebben van JK: Leven met God in de omgang met de Schriften die aan de gemeente van Christus zijn toevertrouwd.
Groet, Gijs Zomer
14/12/2011 op 11:38
Midden jaren negentig was ik mede met Kamphuis reisleider van de Calvijnreis die het Nederlands Dagblad organiseerde. Ik zat vaak naast hem in de bus. Tijdens een van de gesprekken hadden we het erover hoe mooi in het Gereformeerd Kerkboek de berijmingen van de Liedboekdichters zijn. We citeerden uit ons hoofd mooie verzen en toen zeiden we zomeer ineens precies tegelijk die ene regel uit Psalm 119: Vreugde der Wet. God is mijn toeverlaat’.
14/12/2011 op 13:39
Dag Jos,
Dit blog bericht is een kostbare en mooie manier van eren! Hoewel ik de persoon die je eert niet heb gekend, spreek je woorden van genade.
14/12/2011 op 13:55
Bedankt voor het diep aangrijpende woord dat je doorgaf van J. Kamphuis. Zelf heb ik nog dogmatiek onder zijn leiding mogen studeren en dat was opbouwend en leerzaam. Hoewel ik Nederlands Gereformeerd was en ben heeft hij me altijd op dezelfde plezierige manier behandeld als de andere studenten. Een herinnering uit mijn studententijd kwam weer boven: in het laatste jaar preekte ik eens in Laag Zuthem, en een paar honderd meter verderop preekte prof. Kamphuis in de Vrijgemaakte Kerk. De volgende dag fietste hij langs de Broederweg waar ik net liep. Hij sprong van zijn fiets en zei: “Amice, we hebben gisteren allebei in dezelfde plaats gepreekt; ik wil toch graag zeggen dat me dat pijn doet!” en onmiddellijk stapte hij weer op en reed verder.
Komende zondag preek ik in de Vrijgemaakte Kerk van Hengelo……
14/12/2011 op 18:26
Ja, mijn ” oom Jaap” mocht naar het feest van zijn grote God gaan. tijdens de ziekte en het sterven van mijn vader, en daarna was hij als een 2 de vader voor me. wat een liefde en mildheid waarmee hij sprak en met me omging. waarmee hij zijn geloof deelde, we zochten ook samen liedboekliederen op die ik mooi vond en hij wilde dan het lied lezen en weten waarom…..
als kind was ik een beetje bang voor hem. hij leek zo streng, al kon hij bulderend lachen. maar wat was hij ook een voorbeeld voor mij van kinderlijk geloven. De laatste jaren ging ik geregeld even naar Ommen, hij zwaaide me altijd uit voor het raam. maar omdat ik zag dat het te vermoeiend voor hem en zijn vrouw was, bleef ik meer weg. En nu ineens….vorige week probeerde ik hem nog te bellen, maar de telefoon werd niet opgenomen.
Ik kijk nooit op deze site, maar ik zag zijn naam staan en ik ben blij even van me te kunnen afschrijven.
dank Jos, voor de mogelijkheid hier. annette
15/12/2011 op 11:38
Beste Jos,
Hartelijk dank voor je mooie woorden. Zijn liefde voor de Here Jezus was tastbaar aanwezig in de laatste weken. Hij sprak van genade, en hij verlangde ernaar om ‘in Sion voor God te verschijnen.’ Hij was een geweldige opa die veel voor ons heeft betekend.
18/12/2011 op 13:07
Een herinnering uit najaar 1972 in Roemenië aan mijn ‘Oom Jaap’ in een uitvoerig gesprek met een overtuigd baptiste, in het huis van een gereformeerd predikant die enkele jaren in de gevangenis had gezeten: Het wapen van Boven – bedoeld de kinderdoop – in de onderdrukking door het communisme, niet uit handen geven.
21/12/2011 op 15:05
Het laatste collegejaar voor prof. Kamphuis, was mijn eerste jaar in Kampen. Temidden van alle hebreeuws, grieks en latijn waren zijn colleges ‘inleiding christelijke religie’ een oase. Zijn warme geloofsbetrokkenheid was indrukwekkend. Eén opmerking herinner ik me sterk: ‘ik hoop dat ik op de nieuwe aarde de gelegenheid krijg om te onderzoeken waar Christus’ kerk was in de Middeleeuwen’. Mijn beeld van het eeuwig leven kantelde …
05/02/2012 op 20:22
wat herinner ik mij van prof. K. zijn boek ; de begrensde ruimte” art over evangelisch of gereformeerd. of discussie met dr Haitsma. mede door deze artikelen ben ik hersteld gereformeerd geworden. Hoop niet dat hij mij gemanupuleerd heeft zoals Jongeling die domteur was van het vrijg. circus.