kerkdieprikkeltKomende zondag zit ik op dag 50 van mijn eerste 100 dagen in de Plantagekerk in Zwolle. Er is al ongelooflijk veel gebeurd. Er vinden veel ontmoetingen plaats. En dat heeft allemaal als doel dat ik de gemeente  leer kennen, ontdek wat de behoeften zijn en me een beeld vorm van hoe het na de 100 dagen verder moet gaan en welke rol ik daarin moet spelen.

Ik merk ook weer dat een (over)volle agenda al snel als gevolg heeft dat rustige reflectie en de tijd nemen voor bezinning er  bij inschiet. Voordat je het weet zit je in ik-doe-wat-mijn-hand-vind-om-te-doen-modus. En dat betekent eenvoudigweg: je laat je agenda volstromen met wat zich aandient en de langere termijn raakt uit het blikveld.

Daarom nu even een moment van reflectie aan de hand van een erg inspirerend boek van Graham Tomlin: Een kerk die prikkelt. Uitdaging om provocerend gemeente te zijn. Dit prachtige boek helpt enorm om na te denken over de vraag hoe de kerk de plek kan zijn waar mensen uitgenodigd en uitgedaagd worden om in Gods koninkrijk te komen, om te participeren in Gods nieuwe wereld op aarde zoals in de hemel. Want: ‘De kerk is ervoor om dat koninkrijk aan te bieden aan iedereen die in haar buurt komt’ (blz. 136).

Tomlin stelt de vraag: ‘Op welke signalen met de smaak van het koninkrijk moeten we in een gewone, plaatselijke kerk letten?’ In zijn antwoord wijst hij op vijf sleutelrelaties waaruit ons leven bestaat en die bepalen wat voor mensen we zijn:

  1. een nieuwe relatie met God – aanbidding
  2. een nieuwe relatie met anderen – betrokkenheid
  3. een nieuwe relatie met de schepping – compassie
  4. een nieuwe relatie met onszelf – discipelschap
  5. een nieuwe relatie met woorden – evangelisatie

Uit zijn uitwerking haal ik een aantal zaken naar voren.

1. Kerken moeten plaatsen zijn die beginnen een neiuwe relatie met God te voeden. Dat klinkt logisch maar het is verbazingwekkend hoezeer kerkern zich kunnen laten opslokken door managementplannen, technische vragen, organisatievraagstukken en liturgische precisie en de ontwikkeling van intimiteit met en ontzag voor God verwaarlozen. Daarom is er behoefte aan kerkdiensten en prediking die het hart bereiken en het gevoel brengen van de aanwezigheid van de ware God.
2. Relaties zijn voor persoonlijke veranderings- en bekeringsprocessen van groot belang. Een kerk die verschil wil maken moet daarom de kwaliteit van haar relaties vooropstellen. Een kerk waarin de leden nieuwe relaties opdoen, waar ze gezien worden als begaafd om zowel zorg te geven als te ontvangen, en ook aandacht, vergeving en liefde, net als ze die van God gekregen hebben, zal een opwekkende en aantrekkelijke gemeenschap zijn. Elke plaatselijke kerk moet zichzelf daarom de vraag stellen of ze zichzelf in de eerste plaats als instituut zien of als gemeenschap, als programmagericht of mensgericht. Een kerk die het leven van het koninkrijk weerspiegelt moet een duidelijk doel hebben: mensen met elkaar in relatie brengen zodat ze zorg en onderwijs kunnen geven en ontvangen.

Wordt vervolgd…