Gastblog van Wim van der Schee als bijdrage aan het gesprek over de theologie van Tom Wright en de overeenkomsten met de theologie van New Wine.
Er zijn mensen die alles onthouden wat ze lezen, inclusief bladzij-nummer in de tekst. Ik ben niet zo’n geheelonthouder. Hoogstens merk ik dat ik na het lezen van een goed boek over dingen anders ben gaan denken. Soms blijven daar namen van schrijvers mee verbonden, maar al te zeker ben ik daar na een tijdje vaak niet meer van. In ieder geval is de naam van Tom Wright bij mij verbonden gebleven met een eyeopener over het ‘koninkrijk van God’: dat is wat er gebeurt als God als koning gaat optreden.
Met die gedachte werd in één keer een valse tegenstelling overwonnen die al heel lang meedoet in discussies over dat ‘koninkrijk’: gaat het om een ‘koninkrijk’ (in onze betekenis van het woord, zoals in Koninkrijk der Nederlanden) of om ‘koningschap’ (de manier waarop de koning zijn functie uitoefent). Het Griekse woord (βασιλεία) heeft beide betekenissen tegelijk in zich. En dat is ook logisch: bij klassieke koningen hangen ‘koninkrijk’ (rijksgebied) en ‘koningschap’ (optreden) nu eenmaal direct samen. Een groot koning verovert of verkrijgt een groot koninkrijk door de manier waarop hij koning is. Het onoverzienbare rijk van Alexander de Grote is direct verbonden met zijn veldheer- en leiderschap. In mijn herinnering was het Tom Wright die me op het spoor zette van: zo is het ook met Gods koninkrijk/koningschap: wat er van zichtbaar, merkbaar etc. is hier op aarde is één op één verbonden met de manier waarop God als koning optreedt.
Het is wat mij betreft heel duidelijk dat de levende God van Israël als koning is gaan optreden in zijn Zoon Jezus, de Messias. Even duidelijk is dat de manier waarop Jezus leeft en handelt niet de manier is van ‘normale’ koningen en machthebbers. Hij speelt zijn leven niet via de band van macht of geweld, maar leeft in de Geest van concrete liefde (Zach. 4: 6), van een eenvoudigweg geven zonder verwijt (Jak. 1: 5), van een overwinnen van het kwade door het goede (Rom. 12: 21). Als er al sprake is van kracht gaat het om wat de meeste mensen zwakheid noemen (2 Kor. 12): alles van waarde is weerloos.
Op deze manier is God in Jezus als koning gaan optreden. Dat is dus voor ons niet alleen maar een kwestie van toekomst. Het is in Jezus al begonnen. Dus wat er ook nog komt, het heeft in ieder geval ook al een geschiedenis in Hem. Tegelijk is het te simpel om te zeggen: het koninkrijk van God is hier al. Zolang Jezus op aarde rondging en leerde heeft hij nooit meer gezegd dan dat het koningschap/koninkrijk vlakbij is. Het moment dat dit ‘vlakbij’ overging in ‘aanwezig’, het moment dat Jezus heel zijn onderwijs in praktijk gebracht heeft, en inderdaad het kwade overwon door het goede — zijn kruisdood — is tegelijk het moment dat Jezus uit het publieke leven verdwijnt. Hij verschijnt als de Opgestane alleen nog aan zijn leerlingen, en dat bovendien op een geheimzinnige manier, die doet denken aan de manier waarop God zelf in het Oude Testament verschijnt: in het voorbijgaan (Ex. 33: 23).
De manier waarop Jezus koning is in het heden wordt daardoor getekend: hij is voor mensen verborgen in God (Kol. 3: 3). Zijn hemelvaart is zichtbaar geweest voor zijn leerlingen, maar geen publieke aangelegenheid. Ze bevestigt niet alleen dat aan Jezus werkelijk alle macht gegeven is in hemel en op aarde (Mat. 28: 18), maar ook de verborgenheid daarvan. De hemel is niet ver weg, maar de voor mensen verborgen aanwezigheid van God zelf. Juist zo verborgen is Jezus bij ons tot aan de voltooiing van de wereld (Mat. 28: 20).
Het is mij gaan opvallen dat deze verborgenheid van Jezus’ koningschap en daarmee ook de verborgenheid van de effecten daarvan (van het rijksgebied, om zo maar te zeggen), in de meeste discussies over het koninkrijk geen rol speelt. Voor mensen die heel het koninkrijk in de toekomst plaatsen telt de verborgen aanwezigheid kennelijk niet mee. Voor mensen die het koninkrijk in het heden trekken lijkt vooral de verborgenheid van die aanwezigheid niet mee te tellen. Er moet kennelijk op de ene of de andere wijze eenduidig over Jezus’ koningschap hier op aarde gesproken en gedacht kunnen worden. Dat gaat niet lukken omdat er zo, linksom of rechtsom, ontkend wordt wat nu de werkelijkheid is: Jezus heerst als koning in Gods stijl en in zijn verborgenheid.
Beide hebben te maken met wat ik maar Gods terughoudendheid noem. Hij is liefde en wil geliefd worden. Hij dringt zich daarom niet op en manipuleert niet. Hij verbergt zich in mensen en in gebeurtenissen, in mensenwoorden en in menselijke handelingen als doop en avondmaal, handoplegging en zalving. Al die dingen houden een meerduidigheid. Je kunt God er pas in herkennen als Hij in Christus’ liefde je hart veroverd heeft. Liefde ontdekt zichzelf alleen aan liefde. Voor een andere beschouwer is alles waarin God zich geeft ook anders uit te leggen. In die terughoudendheid is God drie-enig, voor zover ik zien kan, volkomen consistent en consequent. Het is zijn manier van communicatie met mensen die volledig wordt bepaald door wat Hij zelf is: liefde.
Het lijkt me de moeite waard om van hieruit te kijken naar de discussies over bijzonder ingrijpen van God, bijzondere gaven van de Geest, bevrijdingspastoraat, direct spreken van God tot mensen nu. Al die dingen lijken me geen kwestie van een ‘al gekomen zijn’ van het koninkrijk tegenover een ‘nog niet gekomen zijn’ ervan. Ze hebben juist allemaal deel aan de veel algemenere verborgen aanwezigheid van God op aarde, en aan de meerduidigheid daarvan.
Alle ‘special effects’ van de Geest zijn ook geconditioneerde menselijke ervaring. Mensen léren in tongen spreken, léren Gods stem horen in hun eigen hoofd; gebedsgenezing vindt alleen plaats bij sterk psychosomatische kwalen of opereert in het grijze gebied van wat we nog niet weten over de mogelijkheden en onmogelijkheden van de somatiek; de kwade machten die bestreden worden in het bevrijdingspastoraat hebben een sterk cultureel-bepaalde verschijningsvorm, pas als je je leven hebt leren ervaren in termen van goede en kwade machten ‘werkt’ het überhaupt. Bij werkelijk alle bijzondere ervaringen van God kan ook de herinnering opkomen dat Maria alleen aan roomsen verschijnt, en er is wel degelijk een verbinding tussen de rol van speed en LSD in de ‘sixties’ en de rol van de Geest in allerlei charismatische stromingen.
Bestaat het daarom allemaal ‘eigenlijk’ niet? Gaat het dus om illusies en inbeelding? Ik zou niet weten waarom. Net zo goed als Gods verborgen aanwezigheid uitkomt in ons zelfgebakken brood voor elke dag, in het kind dat Hij ons geeft (of niet geeft), in medicijnen en therapieën, kan die uitkomen in dit soort ervaringen die we bijzonder noemen. Of en hoe het ook werkelijk zo is blijkt in de geest die er uit spreekt, in het passen bij wie Hij is, en blijkt op den duur en achteraf. Of die nieuwe baan waar je zo om gebeden hebt een zegen van God is of een beproeving van zijn tegenstander weet je pas na zoveel tijd — en in veel opzichten blijft de dubbelzinnigheid van dit soort dingen tot aan het laatste oordeel.
Er is ook werkelijk een communicatieve kant aan al deze dingen. God verbergt zich in een onttoverde cultuur op een andere manier dan in een betoverde. Zijn tegenstander doet dat trouwens ook: bezetenheid komt bepaald niet alleen op een occulte manier uit. Als westerse mensen de indruk hebben dat er weinig ‘wonderen’ gebeuren is dat niet meer dan logisch: juist voor ons zou het een verkeerd communicatie-middel zijn, zou het dwingen en niet winnen. Waar allerlei ‘wonderen’ ervaren worden blijft juist de meerduidigheid (is dit van God of van de goden, de voorouders, de krachten?). Ik zou niet weten waarom we hierin jaloers zouden moeten zijn op mensen uit andere culturen dan de onze, of vinden dat het eigenlijk ook bij ons allemaal zo zou moeten gaan.
Wat ik in ieder geval niet geloof is dat Jezus in het heden Gods verborgenheid zou doorbreken en mensen zou dwingen of manipuleren met directe en ondubbelzinnige aanwezigheid. Waar verlangen naar bijzondere ervaringen in feite een verlangen is naar een dergelijke eenduidigheid lijkt het mij vragen om illusies en inbeelding en een teken van postmoderne wereldgelijkvormigheid. Waar het ontwijken van bijzondere ervaring in feite een ontvluchten is van de aanwezigheid van de God van altijd meer dan je denkt lijkt dat mij een niet passende zelfgekozen armoede en een teken van platte secularisatie.
Heeft dit uiteindelijk nog iets met Tom Wright te maken? Misschien wel niet. Ik voel me thuis bij de nuchtere en relaxte manier waarop hij vertelt dat de kerk hier altijd mee bezig is geweest. Maar als er iets uitvergroot moet worden uit de manier waarop Jezus nu koning is, zou ik niet zo snel kiezen voor de accenten van New Wine, de Alpha-cursus of andere vormen van de zoveelste golf charismatische vernieuwing.
Het lijkt me in onze actualiteit een stuk belangrijker om trouw te zijn, recht te doen en nederig te leven met God, om te leven vanuit het vertrouwen dat Jezus koning is en niet het roofkapitalisme de dienst uit maakt, om te leren beseffen dat we ook in Nederland onder een slecht regime leven, om te helpen en te protesteren waar blijkt dat we in Europa alleen aan rijke-burger-rechten doen en mensenrechten op straat gooien of laten verzuipen in de Middellandse Zee, etc. Het zijn allemaal dingen waar Wright een stuk meer mee doet dan met genezing en bevrijding. En dat lijkt me dus terecht.
11/11/2014 op 21:17
Mooie, wijze woorden.
12/11/2014 op 00:05
Dit vind ik een origineel en goed artikel, dat het verdient nog ergens anders gepubliceerd te worden. Vooral de manier waarop de verborgenheid van het koninkrijk wordt uitgewerkt, zonder dat het dan hier en nu niet meer van betekenis zou zijn. De verwerking van de cultuur bepaaldheid vind ik ook heel goed.
12/11/2014 op 09:23
Zeer bedankt, Wim! Wat heb je dat goed ‘uitgeplozen’. En daar liep ik nou de hele tijd over te piekeren 🙂
12/11/2014 op 10:08
Bedankt, Wim.
Afgewogen, genuanceerd, reeds/nog niet – en dus strijdig met het leven van alledag.
Verwacht elke dag het onverwachte.
Amen.
🙂
12/11/2014 op 10:59
Bedankt! Ja, dat Maria alleen aan Room sen verschijnt is opmerkelijk. Zo merk ik hier dat in een Afrika-cultuur ik bepaalde verschijningen niet kan ervaren, die mijn zwarte collega wel ervaart. Om over na te denken.
12/11/2014 op 17:11
Over deze vraag heb ik ook jaren geleden al nagedacht. Ik ervaar nu echter veel meer urgentie om met een gedegen antwoord te komen als alternatief voor het voor de hand liggende antwoord, dat alles wat met God te maken heeft in ons eigen hoofd zit en verschijningen dus niet anders zijn extrapolatie van ons religieuze zelf. Die laatste gedachte is in de afgelopen jaren veel dominanter geworden. Daarom is een gedegen antwoord nodig, zoals Wim dat probeert.
12/11/2014 op 12:19
Mede hierom hebben we voor het begrijpen van het werk van de Geest in ons land niet alleen New Wine nodig, maar ook de al oudere Charismatische Werkgemeenschap Nederland (CWN).
12/11/2014 op 15:07
De laatste alinea klopt m.i. niet: waarom zou je het een tegenover het ander afzetten? Persoonlijk vind ik dat geen goede redenering en niet van deze tijd alsof recht en gerechtigheid bij God prioriteit heeft boven bevrijding en genezing. Het een kan Bijbels gezien niet zonder het ander. De schrijver van dit artikel getuigt jammer genoeg van het tegendeel. Gemiste kans!
12/11/2014 op 15:20
Bedankt Wim, en toch: hoewel de Geest niet per se ‘special effects’ nodig heeft, ben ik het eerder eens met David hierboven: bij acceptatie van het huidige ‘seculum’ kan het wel eens zijn dat we God niet meer profetisch horen spreken door alle ‘onttoverde’ dingen heen. Ik merk dat ik ook dat nodig heb om Gods tegen-culturele rijk door mezelf en door ons als kerk gestalte te zien krijgen.
12/11/2014 op 18:27
Onttoverde wereld, ja daar ben ik in opgegroeid, verbonden met een nogal rationalistisch geestelijk klimaat. Daar raak je ergens gehandicapt door. Ik mis bepaalde antennes om dingen, werkingen op te vangen. Daar moet ik mee leren leven, niet defaitistisch, maar nuchter mijn geestelijke beperkingen onderkennen, en alle gaven gtebruiken waarover ik dan wel beschikken mag. Gehandicapte mensen zijn ook geestelijk tot veel in staat door de werking van de Geest temidden van het Lichaam met zijn vele leden en gaven.
13/11/2014 op 09:41
Nou Bob, het koninkrijk van God is binnen in jou, zo te lezen is de Heer heel dichtbij en geeft de Heilige Geest je de gave van onderscheid! Leef vanuit de genade, vanuit je hart, niet alleen vanuit je verstand!
12/11/2014 op 23:28
Het stuk roept bij mij vragen op. Je sluit af met ‘het lijkt me in onze actualiteit een stuk belangrijker om trouw te zijn, recht te doen en nederig te leven met God………etc.’. Waar je in je stuk eerder valse tegenstellingen bestrijdt creëer je er nu één naar mijn idee, na een inleidend betoog over de verborgenheid van Jezus’ koningschap.
Waarom zijn de dingen die je aan het eind opsomt belangrijker dan – wat je noemt – bijzondere ervaringen (een kwalificatie die in de bijbel ontbreekt)? Waarom zou Micha 6:8 meer gewicht moeten hebben dan bijv. 1 Korinthe 12:7? Op basis waarvan dit onderscheid, deze bijna tegenstelling?
Dan een tweede punt. Als ik het goed begrijp heeft de verborgenheid van Jezus’ koningschap bepaalde effecten, namelijk ‘dat Hij mensen niet zal dwingen of manipuleren met directe of ondubbelzinnige aanwezigheid’ (door bijzondere ervaringen). Het verlangen naar of het ontwijken van deze ‘directe of ondubbelzinnige’ aanwezigheid kwalificeer je als tekens van postmoderne wereldgelijkvormigheid of platte secularisatie.
In dat licht lijkt de aanbeveling om trouw te zijn, recht te doen en nederig te zijn ‘meer onomstreden’. Het lijkt een stuk zuiverder om Micha 6:8 in praktijk te brengen dan om 1 Korinthe 12:7 na te streven. Dat schrijf je niet, maar zo komt het op mij over. Maar is dat zo? Zijn er misschien aan het in praktijk brengen van Micha 6:8 ook valkuilen verbonden? Kan zelfs de mate waarin we onszelf trouw achten, of nederig, geen verlangen of drang zijn naar ervaring van Gods aanwezigheid? En zouden we onszelf hierin ook op het verkeerde been kunnen zetten?
Als laatste zou ik de vraag willen stellen: waarom is dat eigenlijk zo ‘onjuist’, dat verlangen naar Gods directe of ondubbelzinnige aanwezigheid? Ik citeer Efeze 3:16-19: ‘Moge hij vanuit zijn rijke luister uw innerlijke wezen kracht en sterkte schenken door zijn Geest, zodat door uw geloof Christus kan gaan wonen in uw hart, en u geworteld en gegrondvest blijft in de liefde. Dan zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte kunnen begrijpen, ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat, opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid’. Wat is dit anders dan verlangen naar Gods directe en ondubbelzinnige aanwezigheid? Wie in dit verlangen streeft naar de gaven van de Geest (1 Kor. 14:1) streeft het Koninkrijk na. Wie in dit verlangen trouw is, recht doet en nederig is, is dienstbaar aan het Koninkrijk. Ik kan daar geen vraag naar illusie of inbeelding of postmoderne wereldgelijkvormigheid in zien.
13/11/2014 op 09:37
Dit is de kern van mijn kritiek ook, Arend Dekker: hartelijk bedankt voor de heldere uiteenzetting over het meest essentiële van de Bijbel: wat houdt het Koninkrijk van God in? Wat betekent de aanwezigheid van God in ons leven?
Wat behelzen de Gaven van de Geest voor ons persoonlijk, in de kerk en in onze maatschappij?
Uitdaging om dat te ontdekken. Daarbij lijkt het mij beter om zo min mogelijk tegenstellingen te creëren, let alone verdeeldheid (bewust of onbewust) te doen ontstaan.
13/11/2014 op 20:10
Boeiend verhaal, Wim. Op grond van mijn eigen ervaring ben ik geneigd snel ja en amen te zeggen op wat je schrijft. Ik denk dat veel verlangen naar direct ingrijpen van de Geest gevolg is van ongeestelijk verlangen naar ervaring, van maakbaarheidsdenken maar dan in een ‘charismatisch’ jasje.
En toch: ik wil proberen open te blijven staan voor wat ik zelf niet voor mogelijk houd. Die houding mis ik in jouw verhaal. En zeker als het om God de Heilige Geest gaat, lijkt het me niet meer dan gepaste eerbied om er rekening mee te houden dat Hij de vrijheid heeft om dingen anders te doen dan wij voor mogelijk houden.
Met jou denk ik dat Jezus Zijn Geest in het ondermaanse geen dingen laat doen die mensen dwingen en manipuleren. Maar was een wonder zoals dat bijv. plaatsvond met Eutichus dan dwang en manipulatie van de daar in Troas aanwezige mensen? Nee. Een eenduidig wonder van de Geest dwingt en manipuleert niet per se. Een spectaculaire genezing (die ik nog nooit heb meegemaakt) blijft immers toch ook om geloof vragen? Het is nl. ook mogelijk om te zeggen dat de diagnose waarschijnlijk niet goed gesteld was of dat de nu nog onverklaarbare genezing in de toekomst vast nog wel eens wetenschappelijk verklaard zal worden.
Ik krijg het gevoel dat jij het ene werk van de Geest te veel uiteen trekt in eenduidig en meerduidig ingrijpen. Ik wil een woord als bevrijding niet reserveren voor iets als een spectaculaire bevrijding van een demon (waarvan ik de mogelijkheid niet wil betwisten). Wanneer iemand royaal kan delen en weggeven, beschouw ik dat ook als gevolg van bevrijdend werk van de Geest. Die persoon zit niet meer vast aan zijn geld en bezit. Hij is daarvan bevrijd.
Over Gods verborgenheid. Die was er ook al in het OT, zoals je schrijft. De Psalmdichters hebben God vaak als verborgen ervaren. Aan het verborgen optreden van God is weinig veranderd. Maar wij hebben na Pinksteren wel de Geest in ons hart. Dat betekent niet dat Zijn aanwezigheid in ons dús ervaren zal worden zoals wij die zouden willen ervaren. Maar dat de Geest in ons iets doet, staat vast! En of dat in onze ogen meer of minder ‘wonderlijk’ is, ik geloof dat ik met dat onderscheid niet zo veel kan. Als iemand z’n leven riskeert door in een ebola-regio zieken te verzorgen vind ik dat ook wonderlijk!
Roelof Vellinga
16/11/2014 op 16:51
Na een tijdje stilte toch nog even een korte reactie. Dank voor alle dank, my pleasure en you’re welcome en zo.
Het lijkt me handig als we geen tegenstellingen creëren uit niets. Als ik aan het slot een thema noem dat ik persoonlijk in onze situatie een stuk belangrijker vind, is dat een prioritering in situatie en geen tegenstelling. En al helemaal geen ontkenning of weigering om open te staan. Maar ik geef toe: ik vind als patiënt de sirene en het zwaailicht van de ambulance minder interessant dan de hulp van de verpleegkundigen.
Wat Efeze 3 voor tegeninstantie zou bieden tegen wat ik geschreven heb kan ik niet zien. Door het geloof (= door het vertrouwen) staat er niet voor niets. De praktische liefde van Christus laat zich in de gemeenschap van de kerk ook niet anders ervaren dan in mensenliefde die nooit ongemengd is. Als je geluk hebt smaakt het naar meer en laat het het verlangen groeien naar het openbaar worden (!) van de kinderen van God (Rom. 8). ‘Al’ en ‘nog niet’ vind ik al langer een beetje een sneu onderscheid als het om Christus’ werk in ons leven gaat. ‘Al’ en ‘nog onvoorstelbaar veel meer’ lijkt me passender – over de breedte van het leven.
Intussen met hartelijke groet!
18/11/2014 op 09:42
Mijn zinnen over jouw (door mij veronderstelde) ,,niet openstaan” neem ik terug. De toonzetting daarvan was te hard!
Wel blíjf ik in jouw verhaal steken bij de zin: ,,Alle ‘special effects’ van de Geest zijn ook geconditioneerde menselijke ervaring.” Wat je zegt over bijv. tongentaal en het ‘horen’ van God beaam ik. Ook ben ik er -op basis van eigen journalistiek onderzoek naar genezingen bij Jan Zijlstra- zeker van dat veel van wat als genezing op gebed wordt opgedist, niet meer is dan wat jij beschrijft. En toch vind ik je te stellig over gebedsgenezing.
Voor mij is het als het gaat om het werk van de Geest mogelijk net zo’n zoektocht als voor jou. Niet alleen vanuit theologische interesse, maar vooral op basis van mijn persoonlijke levenservaring. Ik moet niets hebben van het etaleren van de ‘special effects’ van de Geest. Maar ik wil proberen niet vanuit een soort allergie te reageren op alles wat als werk van de Geest wordt voorgeschoteld. Al te stellig reageren (al of niet als gevolg van allergie) zou maar zo tot gevolg kunnen hebben, dat we met het badwater ook het kind weggooien.
Om verder te komen in mijn zoektocht, volg ik op dit moment de cursus ‘Verlangen naar een aantrekkelijke kerk’. Cursusleiders zijn Rob van Essen en Marius Noorloos. Uitermate boeiend. Gereformeerd en charismatisch schuurt en botst zo nu en dan. En toch gaat het gelukkig allemaal toe in een goede christelijke sfeer. Ik hoop er verder mee te komen.
17/11/2014 op 17:02
Wat geweldig om hier met elkaar over na te denken, hier studie van te maken en van gedachten te wisselen! In dat kader wil ik graag nog op een ander boek wijzen, dat het zeker verdient om in deze zoektocht te worden meegenomen: Wake Up! – geschreven door Arno Lamm en Emile-Andre Vanbeckevoort (http://partnerprogramma.bol.com/click/click?p=1&s=31655&t=p&pid=9200000023077317&f=PDL&name=Wake%20up%21). Hierin wordt discipelschap in het perspectief van Jezus wederkomst geplaatst. In het discipelschap wordt zichtbaar hoe de bruid zich klaar maakt voor de Bruidegom.
17/11/2014 op 23:15
Ik geniet van wat in bij New Wine meemaak en ik geniet van jouw waardevolle analyse. Dank daarvoor!
18/11/2014 op 11:13
Gods koninkrijk wordt zichtbaar overal waar leerlingen van Jezus tegendraads leven als mensen die leven in het licht van de opstanding en de hoop op een wereld vol gerechtigheid, vreugde en vrede. dat tegendraadse zit em in trouw, barmhartigheid, recht, altijd danken, liefhebben van vijanden, intieme verbondenheid met de Vader, bidden om genezing waar artsen stellig zijn in hun diagnose (gebedsgenezing houd ik niet zo van als woord, maar belangrijker: draait niet om resultaat, maar om gelovig gebed/houding van afhankelijkheid en vertrouwen), waar nodig bevrijding, maar bevrijding en genezing hebben in het licht van het koninkrijk een doel: een nieuw leven beginnen/kunnen leiden/voortzetten vervuld van de Geest, tot eer van de Vader. Ja, dit koninkrijk is nog verborgen, hoewel onthuld voor de kinderen. Het wordt zichtbaar in en door de levens van leerlingen van Jezus. En zo zie je de sporen van het koninkrijk.
18/11/2014 op 13:17
Amen en bedankt!
18/11/2014 op 21:03
Wat is het doel van je blog? Je begint met een beschouwing over Gods verborgenheid en terughoudendheid. Van hieruit wil je kijken naar – wat je noemt – ‘bijzonder ingrijpen van God, bijzondere gaven van de Geest, bevrijdingspastoraat, direct spreken van God tot mensen nu’. Je vat dit samen als ‘special effects’, en zegt erbij dat deze ook geconditioneerde menselijke ervaringen zijn en sterk verbonden met een bepaalde cultuur.
Vervolgens geef je aan dat deze ‘special effects’ geen kwestie van illusie of inbeelding hoeven te zijn, maar verderop noem je het verlangen naar deze ervaringen wel een vraag naar illusie of inbeelding dan wel postmoderne wereldgelijkvormigheid (en het willen ontwijken ervan zelfgekozen armoede of platte secularisatie). Via het advies om niet zo snel te kiezen voor de accenten van New Wine, de Alpha-cursus of andere vormen van charismatische vernieuwing kom je tot een prioriteitsstelling: het is in onze actualiteit een stuk belangrijker om recht te doen, trouw en nederig te zijn dan bezig te zijn met genezing en bevrijding.
Als je dit geen tegenstelling wilt noemen, prima, maar voor mij blijft de vraag staan waarom dan in onze situatie het één belangrijker is dan het ander.
Verder: wat mij opvalt zijn kwalificaties als ‘special effect’ en bijzondere ervaringen. Ik vraag me af waarom werkingen van Gods Geest, die in de bijbel worden beschreven, in onze beleving ‘special effects’ of bijzondere (spectaculaire) ervaringen zouden zijn, waar je met een bepaalde reserve naar zou moeten kijken. Dat er links en rechts ontsporingen zouden zijn hoeft geen aanleiding te zijn deze werkingen tot minder belangrijk te verklaren.
Paulus noemt in Romeinen 12 een aantal gaven: profeteren, bijstand verlenen, onderwijzen, troosten, weggeven, leidinggeven en barmhartig zijn. In 1 Korinthe 12 noemt hij ‘gewone’ en ‘buitengewone’ achter elkaar. Twee hoofdstukken later schrijft hij: ‘Streeft naar de gaven van de Geest’. In hoofdstuk 1 zegt hij dat het de gemeente tot aan de komst van Christus aan geen enkele gave van de Geest zal ontbreken. En Petrus schrijft: “Laat ieder de gave die hij van God gekregen heeft gebruiken om anderen daarmee te helpen, zoals het de goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt”.
Over Gods verborgenheid. Ik kan dat op zichzelf volgen, in die zin dat God niet op afroep zichtbaar wordt of dat zo maar zonder meer duidelijk is wat van God komt en wat niet. Daar is onderscheidingsvermogen voor nodig (ook een gave van de Geest). Maar als je bijbelteksten laat inwerken over krachtige vervulling van de Geest in de gemeente, over gaven die Hij geeft en over onze houding ten opzichte van vervulling en gaven (‘streef ernaar’), dan mag er naar mijn overtuiging veel verwacht worden van het zichtbaar worden van Gods Koninkrijk (zoals je het zelf noemt: nog onvoorstelbaar veel meer) in zijn ‘veelsoortige’ werking. Ik zie – nogmaals – niet in welke aanleiding er zou zijn om daarin prioritering aan te brengen. Ik zie eerder aanleiding de ‘veelsoortigheid’ van Gods gaven (nog meer) serieus te nemen en daarbij gegroeide onbalans in onze focus te herstellen, in het vertrouwen dat God ons hierin zal leiden in geloof, liefde, nederigheid en onderscheidingsvermogen.
19/11/2014 op 10:19
Helder betoog, daarvoor dank. Toevoeging: de termen “special effects” en “prioritering” komen op mij nogal denigrerend over. Een tegenstelling wordt in het artikel m.i. wel degelijk gecreëerd.
02/12/2014 op 17:23
Mooi Wim, dat je die verborgenheid zo benoemt. Helpt me weer een stukje op weg in mijn nadenken over… Dank!
06/07/2016 op 20:46
Goed uitgelegd .ik las eens Gods koningkrijk is in je. Je moet zelf kiezen, sonder dat kunnen wij niet tot stand gekomen zijn.Hy geeft beweging en Rust.Alles begon met Rust. Dit is wel een nadenkende boodschap denk aan de eigenschappen 7